Çok uzun zaman değil daha biraz evvel gene, yine, yeniden iğneler batarak kalbim olması gereken yerde yorgan iğneliği olduğunu düşündürdü bu sızılar bana...Bazı taraflara saplananlara camlarda karışmış sanki...Sanki dersin ben bir yorgancının camekanından içeri düştüm camla karışık o iğne yumağı kalbimin olduğu sol tarafıma battı.
Kımıldayamıyorum nefes bile alamıyorum bir dostum acın daha sıcak ondan böyle çok fazla hissediyorsun dedi....Bir süre sonrada boşluk evresi başlıyacakmış ...Boşluk evresini atlattım diye sevinmemek lazım mış çünkü ondan sonrada nefret etme ve kızma evresi gelicekmiş derken özleme evresi...Ne yaşarsak yaşayalım ne kadar acısını yaşarsak yaşıyalım o en kötü anları siliyor beyin ve güzel olanlar anımsanmaya başlıyor...Hani birde yas evresi olsa diyicem ölü matemi var üstümde...
Tanrım tereyağındaki kıl olmak istiyorum kolayca sıyrılmak adına ...Biliyorum şu an mutlu değilim tüm geriye dönüp bakmalarım ondan sebep...Kalbime bir neon ışıklı kayan yazı taktırıcam...Ben ve kalbim oyuna geldik... Belki canımı yakmaktan vazgeçerler değil mi?...Peeeh! buda alın ben kurbanlık koyun demek gibi bir şey oldu...En iyisi Uludağda karlara yüzü koyun kendimi atmak en azından soğuk iyi gelir....
Agnus...
Devamını okuyun...>>
