Çuvallamış yaşamların ortak sözcüğü al misketlerini ver bebeklerimi... Oysaki çoktan verilmiştir bebekler bu sözü söyledin de ne oldu...Son sözü söyledim edasıyla, olsaydı bir kapı birde o kapıyı çarpardın değil mi?...Olmadı birde camdan birşeyler fırlat duvara ... Kırılıp dökülme evresinde nekadar şey kırsam kardır mantığı ile süzülsün nefretin dört bir yana ... Attın mı son sözü söyledin mi kırdın mı vazoları ...Oh tamamsındır işte sen şimdi olmuşsundur sahneni sonlandırmışsındır...PALAVRA...İçinde yanan yangınları söndürecek halin bile yok senin. Görselliğe katmışsın gücünü içsel hiçbirşeysin aslında...Sen içinde bitirdin mi ondan haber ver ...Anladım şu an aradığımız yaralı kalbe ulaşamıyoruz çünkü o ardına bile bakmaya cesareti olmadan gidiyor...kaçıyor...kaçtııı... gittii....ama bitiremedi.....
Devamını okuyun...>>
